Επιτέλους στην Ελλάδα. Μοιάζει με την Ισπανία 15 ή 20 χρόνια πριν. Ο χρόνος κυλά αργά, μέσα στην ηρεμία, την ησυχία… Τη ζωή την κυριεύει ακόμα το άγχος κι η λαχτάρα των ανθρώπων να φτάσουν σ’ένα ψηλότερο επίπεδο. Είναι όμως στην Ευρωπαϊκή ένωση και δεν τους μένει πολύ ακόμα για να τελειώσει η αγωνία τους για το ευρώ και τους αυστηρούς και υπερβολικούς νόμους και περιορισμούς που καταστρέφουν τον αυθορμητισμό των βορειοευρωπαίων αλλά και των νοτιοευρωπαίων όλο και περισσότερο. Ήρθαμε γεμάτοι κέφι και αισθανθήκαμε σαν στο σπίτι μας, ανάμεσα σε φυσιογνωμίες οικείες, ακούγοντας τους ανθρώπους να μιλάνε με την ίδια προφορά μ’εμάς αλλά χωρίς να καταλαβαίνουμε σχεδόν τίποτα, χα χα… Ο Έντουαρντ μας πήγε για φαγητό στο κέντρο κι ήταν πεντανόστιμο! Η άριστη ποιότητα σε τόσο καλή τιμή και συνάμα η χαρά που αισθανθήκαμε τουγκρίζοντας τα ποτήρια μας με ρετσίνα μας άφησαν πραγματικά ικανοποιημένους.

Por fin en Grecia, es como estar en España hace 15 o 20 años o aveces más, el tiempo va despacio, tranquilidad, calma, la calidad de vida no está superada por el stress ni el ansia de buscar y mantener un alto “nivel” de vida, pero están en la comunidad europea y les falta poco pa terminar agbiándose con el euro y las estrictas y excesivas leyes y límites que destrozan la espontaneidad de los norteuropeos, y cada vez más la de los del sur… teníamos muchas ganas y nos sentimos como en casa, fisonomías muy parecidas, somos iguales, además el mismo acento, pero no hay manera de entender casi nada de lo que hablan, ja, ja… el Eduard nos ha llevado a comer al mercado y que te cagas, máxima calidad al mejor precio y el bacilón de brindar y brindar con retsina que nos ha puesto muy alegres y contentos.

Finally in Greece, and like it was in Spain 15 or 20 years ago, time goes by more slowly, with tranquility and calm. The quality of life isn’t overcome by stress and the need to seek that certain standard of living, but they are in the European Union now and are nearly done with being opressed by the Euro and the strict and excessive laws and limits that are destroying the spontaneity of the north Europeans and, more and more, those in the south… We really love being here and truly feel at home, with very similar looking people, we’re just like them – they even speak with the same accent, but we can hardly understand a thing, ha ha… our friend Eduard took us to eat in the market and it was fantastic, the highest quality at the best price and we had the joy of saying a toast with a glass of retsina that has left us feeling very pleased and content.

Kresten