Tras aterrizar en Atenas tomamos un autobus que nos llevaría en un trayecto de bella fáctura hasta Patras al Suroeste de Grecia. Fuimos bordeando la costa acompañados de un clima perfecto, por detrás siempre del comando Tronko que viajaba acinado en el asiento trasero de un Ford Focus para que todo estuviera listo en el reciento en el que se erigía el escenario rodeado de jardines y antiguas construcciones griegas.

Rapidamente deducimos que entre el público había un nutrido grupo de españoles ya que al dirigirnos a ellos en castellano y al contrario que en otras ocasiones, nos entendian. Parece ser que acuden muchos estudiantes de nuestra tierra por aquella región. Peviamente nos habiamos fotografiado con el Alcalde de la ciudad y ya sabemos como son los políticos, no vió ni un solo segundo del concierto.

Ramón pudo escuchar como coreaban el cumpleaños feliz en griego para el a petición de Marina. No solo cambia el idioma, la melodía es otra totalmente distinta. Y fueron much@s l@s que se acercaron más tarde a felicitarle por ello, y a tod@s los demás por la actuación.

Nikos y compañia nos llevaron a cenar tras el show y pudimos de nuevo deleitarnos con la cocina griega. Fueron muchos y muy variados los manjares que compartimos en aquella mesa y muchas las horas que necesitaron nuestros estómagos para digerirlos… ¡uuhmmm!. No creais que se come tan bien siempre de viaje…

Los más tempraneros tuvimos tiempo de bañarnos en las cálidas y cristalinas aguas de Patras antes de partir hacía Barcelona, ¿hay mejor manera de empezar el día?. Nos despédimos de Panko y André en el aeropuerto de Atenas, ellos viajaban a las islas donde tenian pinchada al día siguiente… asi que disfrutarian un día más de ese bello lugar que es Grecia.

El Grumete, 12 Septiembre de 2007

Fotos cedidas por Spiros Stergiou

Traducción al Griego por Athina;

Με το που προσγειωθήκαμε στην Αθήνα πήραμε το λεωφορείο που μας πήγε μέχρι την Πάτρα στο Νοτιοδυτικό κομμάτι της Ελλάδας, κάνοντας μία διαδρομή απίστευτου φυσικού κάλλους.
Διασχίσαμε την ακτή συντροφιά με έναν υπέροχο καιρό, πάντα πίσω από το στρατηγό Τρόνκο που ταξίδευε φρόνιμος στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου, για να είναι όλα έτοιμα στο συναυλιακό χώρο, που ήταν περιτριγυρισμένος από κήπους και αρχαίες ελληνικές κατασκευές.

Γρήγορα καταλάβαμε ότι ανάμεσα στο κοινό υπήρχε μία καθαρόαιμη ομάδα Ισπανών, αφού απευθυνόμασταν σε αυτούς στα Ισπανικά και αντίθετα με άλλες περιπτώσεις, μας καταλάβαιναν. Φαίνεται πως πηγαίνουν πολλοί φοιτητές από τον τόπο μας σε αυτήν την περιοχή. Προηγουμένως είχαμε φωτογραφηθεί με το Δήμαρχο της πόλης και όλοι ξέρουμε πως είναι οι πολιτικοί, δεν είδε ούτε ένα δευτερόλεπτο από τη συναυλία.

Ο Ραμόν είχε την ευκαιρία να ακούσει το “Να ζήσεις Ραμόν” τραγουδισμένο στα ελληνικά μετά από παράκληση της Μαρίνα. Δεν αλλάζει μόνο η γλώσσα, ο ρυθμός είναι άλλος, τελείως διαφορετικός. Και ήταν πολλές αυτές που τον πλησίασαν αργότερα για να του ευχηθούν, αλλά κι εκείνες που πήραν μέρος στη συναυλία.

Ο Νίκος και η υπόλοιπη παρέα μετά τη συναυλία μας πήγαν για φαγητό και μας δόθηκε για άλλη μια φορά η ευκαιρία να εξολοθρεύσουμε την ελληνική κουζίνα. Ήταν πολλά και διάφορα τα εδέσματα που μοιραστήκαμε σε εκείνο το τραπέζι και πολλές οι ώρες που χρειάστηκαν τα στομάχια μας για να τα χωνέψουν… μμμμ!. Και μην πιστέψετε ότι τρώμε έτσι καλά σε κάθε ταξίδι…

Οι πιο πρωινοί είχαμε το χρόνο να κάνουμε ένα μπάνιο στα ζεστά και κρυστάλλινα νερά της Πάτρας πριν αναχωρήσουμε για Βαρκελώνη. Υπάρχει καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει η μέρα; Αποχαιρετήσαμε τον Πάνκο και τον Αντρέ στο αεροδρόμιο της Αθήνας, εκείνοι θα ταξίδευαν στα νησιά όπου έπαιζαν την επόμενη μέρα… κι έτσι απόλαυσαν μία μέρα παραπάνω σε αυτό το όμορφο μέρος που λέγεται Ελλάδα.

Ο μικρός Γκρουμ, 12 Σεπτέμβρη του 2007

Φωτογραφίες από το Σπύρο Στεργίου